एकदा एक मराठी मुलगा पहिल्यांदाच परदेशात चर्चमध्ये जातो. एकदम सुनसान चर्चमध्ये एका बाकड्यावर बसून तो आजूबाजूचा अंदाज घेत असतो. त्याचवेळी लाईट जातात आणि एकदम तासाची घंटा जोराजोरात वाजते. तो एकदम घाबरून म्हणतो - "आईच्या गावात, अंडरटेकर आला वाटतं."
---
आता वरच्या जोकमधल्या तार्किक घटकांना सोडून देऊ, पण हा जोक म्हणजे माझ्यासारख्या असंख्य मुलांना थेट त्यांच्या बालपणात घेऊन जातो. डब्ल्यूडब्ल्यूएफ बघणाऱ्या पोरांमध्ये अंडरटेकर ऊर्फ़ टेकरचं मानाचं स्थान होतं. तो टेकर काही महिन्यांपूर्वी निवृत्त झाला. त्या दिवशी ही पोस्ट लिहायला सुरू केली होती. ३० वर्षं टेकर व्यावसायिक कुस्ती खेळला आणि शेवटी 'डेड मॅन वॉकिंग' चं ही वय झालंच. एकदम वय वाढल्यासारखं वाटलं मलाही.
माझ्या बालपणामध्ये ह्या डब्ल्यूडब्ल्यूएफ ऊर्फ़ डब्ल्यूडब्ल्यूई चा वेगवेगळ्या पद्धतीनं शिरकाव झाला होता. सगळ्यात पहिल्यांदा हे असं काही प्रकरण असतं हे कळलं ते ट्र्म्प कार्ड गेममुळे. शाळेत विविध वेळी विविध प्रकारचे वारे वाहायचे. कधी सॉरेड, कधी च्युईंग गमवरची क्रिकेट कार्ड, तर कधी हे ट्रंप कार्ड. नक्की कुणी मला पहिल्यांदा दाखवली माहित नाही, पण मी काही काही खटपटी लटपटी करून बरीच कार्ड गोळा केलेली. मग प्रत्येकाचे चेस्ट, बायसेप्स, उंची, किती मॅच खेळला, किती हरला वगैरेचं कंपेअर करून डाव खेळायचे हा आता अत्यंत निर्बुद्ध वाटणारा खेळ आम्ही तासनतास खेळत असू.
तरी तोवर मी प्रत्यक्षात मॅचेस पाहिल्या नव्हत्या. घरी केबल नव्हतं म्हणून असेल पण नव्हत्या पाहिल्या हे खरं. कार्डावरूनच ओळख होती. त्यातही नेहमी हमखास जिंकवणारा म्हणजे टेकर. उंची सांगायची किंवा किती जिंकला ते सांगायचं. अगदीच आंद्रे द जायंट असेल समोर तरच उंचीवर हरणार किंवा ब्रेट हार्ट असेल तर किती जिंकला त्यावर.
मग कधीतरी डब्ल्यूडब्ल्यूएफ पाहायला सुरूवात झाली. ते सगळं खोटं असतं वगैरे सगळ्यांनी कितीही सांगितलं तरी त्या वयात ते खरं असावं असं समजण्यातच मजा होती. अंडरटेकर मेलेला आहे, अंडरटेकर बरोबर जो पॉल बेअरर हातात मडकं घेऊन येतो त्यात अंडरटेकरची राख आहे इत्यादी अनेक अफवा चवीन्ण चघळायला भयंकर मजा यायची. मग ते अंडरटेकरचं येणं, होणारा काळोख, वाजणारी घंटा, तो कोट घातलेला पॉल बेअरर. एकदम वातावरणनिर्मितीची परिसीमा होत असे. मग अंडरटेकर केसांमध्ये तोंड लपवून येणार. कधी डायरेक्ट रिंगमध्येच उगवायचा. एकदोनदा कॉफीनमधून आणलेला. तो चेहरा दाखवायचा तेव्हा डोळ्याची बुबुळं वर करून डोळे पांढरे करायचा. मी तसं करण्याची बरेच दिवस प्रॅक्टीस केली आणि मग आईला करून दाखवून मारही खाल्ला. त्या वयात जो ठसा माझ्या बालमनावर उमटलाय तो वेगळाच. मला अजूनही अंडरटेकरसारखे डोळे करता येतात. त्यात तसं काही फार भारी नाही, पण अंडरटेकरसारखे हेच त्यात भारी.
अंडरटेकरची सगळ्यात फेमस माझ्या लहानपणीची माझ्या लक्षात राहिलेली मॅच म्हणजे अंडरटेकर विरूद्ध योकोझुना. योकोझुनाची फिनिशर मूव्ह होती ती प्रतिस्पर्ध्याला रिंग़च्या कोपऱ्यात ओढत न्यायचं आणि रिंग़वर चढून उडी मारून त्याच्या छाताडावर बसायचं. आता हा योकोझुना जपानी सुमो कुस्तीगीर होता, २५० किलोचा ऐवज. तो उडी मारणार म्हणजे संपलंच. मग प्रतिस्पर्धी हरायचा. पंच १-२-३ मोजायचा की मॅच संपली. आम्ही सगळे मित्र एकदम एक्साईटेड होतो. पण हाय रे दुर्दैवा, १० - १५ मिनिटांतच योकोझुनाने टेकरला आडवा घातला आणि कोपऱ्यात फरफटवत नेत उडी मारली आणि त्याच्या छाताडावर बसला. मग हळूहळू विजयी मुद्रेनं उठला आणि पंचाकडे बघू लागला. पंच आला, १ - २ आणि एकदम टेकर उठून बसला.
सगळं खोटं आहे, सगळं स्क्रिप्टेड आहे, सगळं माहित असूनही मी जो आनंदलो होतो. योकोझुना मेलेल्या माणसाला काय हरवणार. टेकर टेकर आहे. टेकर मॅच जिंकला.
माझ्याकडे टेकरचा एक फोटो होता, तो मी ज्यावर्षी शाळेत डब्ल्यू डब्ल्यू एफ फोटो एक्सचेंजचं वारं आलं होतं त्यावर्षी ब्रेट 'द हिटमॅन' हार्ट च्या फोटोबदल्यात मित्रासोबत बदलला होता. ही दुर्बुद्धी का सुचली माहित नाही. बाय द वे, रोहित शर्माच्या आधी असल्यानं माझ्यासाठी ब्रेट हार्टच कायम हिटमॅन राहिल. पण कितीही काही म्हणा, अंडरटेकरची बातच और. हिटमॅन अंडरटेकरलाही हरवत असे, कारण डब्ल्यू डब्ल्यू ई च्या स्क्रिप्टमध्ये हिटमॅन कायम नायक होता. अंडरटेकर कधीच नायक-खलनायक नव्हता. अंडरटेकरचं स्वतंत्र अस्तित्व होतं.
कॉलेजला जायला लागल्यावर मी फार नियमितपणे डब्ल्यू डब्ल्यू एफ पाहत असे. आपल्याकडे २ -३ दिवस उशिरा लागत असत मॅचेस मग मी वेबसाईटवर निकाल पाहून मग ठरवायचो कुठली मॅच पाहायची वगैरे. मी आणि माझ्यासोबत माझा अजून एक कॉलेज मित्र आम्ही फार मनावर घेत असू. एकदम वेड लागल्यागत. आता आठवलं की हसू येतं पण त्यावेळेस फार भारी वाटायचं, त्यातल्या कुणा कुणासारखी बॉडी बनवायची वगैरे ठरवायचं. ती बॉडी कधी बनली नाही ते सोडा, पण बाकी सगळं बाजूला ठेवलं तरी त्या डब्ल्यू डब्ल्यू एफनं अनेकांना व्यायामाची गोडी लावली.
मग काळ बदलला. डब्ल्यू डब्ल्यू एफ चं डब्ल्यू डब्ल्यू ई झाल्यावर त्यांनी बऱ्याच गोष्टी बदलल्या. टेकर नॉर्मल झाला. मोटरसायकलवरून यायचा. डोळे नॉर्मल असायचे. एंट्रीला गाणं वाजायचं. तो नायक झाला. त्याचा भाऊ केन खलनायक म्हणून आणला (तो प्रत्यक्षात त्याचा भाऊ नाही). बऱ्याच नव्या स्क्रिप्टस आल्या. द रॉक नायक झाला आणि निवृत्तही झाला, मग जॉन सीना नायक झाला आणि तोही निवृत्तीला आला. पण टेकर तिथेच होता. घरातल्या कर्त्या पुरूषासारखा. वाढत्या वयातही टेकरचे स्टंट्स खतरनाकच होते. त्यानं लोकांचं मनोरंजन करण्यात काही कसूर केली नाही. अगदी निवृत्त होईपर्यंत तो उत्तम खेळाडू होता. पडद्याबाहेरचं आयुष्यही फार रसभरीत कधीच नव्हतं की डब्ल्यू डब्ल्यू ई मध्येही काही त्याच्या स्क्रिप्टमध्ये बायका, लफडी वगैरे प्रकार नसायचे. टेकरचा मान होता आणि तो शेवटपर्यंत राहिला.
डब्ल्यू डब्ल्यू ई च्या कुस्त्या काही फार सन्माननीय खेळ नाही, ते मनोरंजन आहे पण खेळाडूंना मेहनत तेव्हढीच घ्यावी लागते. त्यात पुन्हा ग्लॅमर, व्यसनं - ह्या सगळ्यांतही ३० वर्षं टिकून राहणं हे कर्तृत्वच आहे. माझ्या आणि माझ्यासारख्या अनेकांच्या बालपण आणि किशोरवयाचा एक कोपरा व्यापून टाकणाऱ्या टेकरला मानाचा मुजरा!
